Beloofd is beloofd. Toen het een edelman erg veel moeite kostte om het offer dat hij Sint Nicolaas als dank voor het "regelen" van een zoon in het vooruitzicht had gesteld, ook werkelijk te brengen, nam de heilige zo zijn eigen maatregelen.
Vir quidam nobilis rogavit beatum Nicolaum, ut sibi filium a Domino impetraret, promittens, se filium ad ecclesiam eius ducturum et scyphum aureum oblaturum. Filius igitur nascitur et ad aetatem perducitur et scyphus fieri iubetur. Qui dum sibi valde placeret, suis eum adaptavit usibus et alium aeque valentem fieri praecepit. Navigantibus itaque ad ecclesiam sancti Nicolai iubet pater filio, ut in illo scypho, quem primo fieri fecit, aquam sibi afferret. Puer autem, cum vellet haurire cum scypho, in mare cecidit et statim disparuit. Pater autem amare flens nihilominus votum suum perfecit. Veniens igitur ad altare sancti Nicolai cum obtulisset secundum scyphum tamquam proiectus cecidit de altari; cum autem eum elevasset et super altare iterum posuisset, rursus de altari longius est proiectus. Mirantibus omnibus ad tam grande spectaculum ecce puer sanus et incolumis advenit primum scyphum suis gestans manibus, narravitque coram omnibus, quod quando in mare cecidit, statim beatus Nicolaus affuit et eum illaesum servavit. Sicque pater eius laetus effectus utrumque scyphum beato Nicolao obtulit.
Een edelman vroeg de zalige Nicolaas of hij de Heer zover wilde brengen dat die hem een zoon zou geven. Hij beloofde de jongen dan naar zijn (dat wil zeggen: Nicolaas') kerk te zullen brengen en hem een gouden beker te offeren. De zoon werd dus geboren en groeide op. En de vader liet de beker maken. Maar omdat hij die zo mooi vond, wilde hij hem zelf houden. Dus liet hij er nog zo een maken. En toen ze dan naar de kerk van de heilige Nicolaas voeren, vroeg de vader zijn zoon om in de beker die hij het eerst had laten maken, water te halen. Maar toen de jongen water wilde scheppen met de beter, viel hij in zee en verdween meteen onder water. De vader weende bitter, maar hij hield zich toch aan zijn belofte. Hij ging naar het altaar van de heilige Nicolaas en offerde de tweede beker. Maar deze viel van het altaar. Het was net alsof hij eraf was geduwd. Dus de vader raapte de beker op en zette hem opnieuw op het altaar. Maar weer werd hij eraf geduwd, en deze keer nog verder. Iedereen was stomverbaasd over een zo groot wonder. En precies op dat moment kwam de jongen behouden naar voren met de eerste beker in zijn handen. Hij vertelde ten overstaan van iedereen dat hij in zee was gevallen, maar dat de zalige Nicolaas onmiddelijk bij hem was geweest en hem had gered, zodat hij niets mankeerde. Zijn vader was hiermee zo gelukkig dat hij beide bekers aan de zalige Nicolaas offerde.